Oudste zoon van Alexander Vacquier en Johanna Rosalie Irah

Johan Alexander Vacquier Bandoeng *07-07-1909 -  Javazee †27-02-1942) x(15-06-1938) Manggar Billiton Ietje Mathilde Pelealu kinderen: 3	Ietje Mathilde Pelealu Biliton Klappa Kampit *18-04-1919 Jakarta †11-04-2002 (83 jaar) & Thedores (Thé) kinderen: 9
Yvonne Vacquier (25-04-1939)	Leo Pelealu (26 -06-1946) †
Euge Vacquier (08-11-1940 - ?-10-2018) †	Ilse Pelealu (18-06-1948
Lorette (Letty) Vacquier (29-01-1942)	Jenny Pelealu (11-09-1950)
	Willy Pelealu (22-09-1952) †
	Richard Pelealu (15-08-1954)
	Leonie Pelealu ( 13-07-1956)
	Robby Pelealu (07-12-1959)
	Marina Pelealu (11-05-1963)
	Michael Pelealu (15-02-1965)
	De vader van Ietje heet George Maximiliaan Gustaaf Olaf, haar moeder heet IJM KIM FA

Johan, Alexander Vacquier is omgekomen in de Java Zee.

Hij voer op de het passagiersscip  Sloet van de Beele.

Het schip met evacuees (400) aan boord voer van Billiton naar Java.
Het werd begeleid door de Nederlandse torpedobootjager van de Admiralenklasse Hr. Ms. Van Nes.
Beide schepen werd getorpedeerd op 17 februari 1942.

Johan Vacquier kwam om het levenmet 22 andere collega's van de Billiton maatschappij, waaronder zijn schoonvader George Pelealu.
De anderen zijn:

Op 16 februari 1942 werd de Van Nes naar Billiton gestuurd waar commandant LTZ 1 C.A. Lagaay rendez-vous moest maken met het lijnschip van de Koninklijke Paketvaart Maatschappij (KPM), S.S. Sloet van der Beele. Dit schip was onderweg naar Tandjong Pandan, de hoofdstad van Billiton, om de daar aanwezige Nederlanders te evacueren naar Java. Rond acht uur `s morgens op 17 februari kwamen beide schepen aan in de haven van Tandjong Pandan waar de Sloet van der Beele in twee uur tijd 400 militairen en burgers aan boord nam. Vervolgens werd de haven verlaten en koers gezet richting Java.

Nog geen half uur na vertrek werd op de Van Nes een Japans verkenningsvliegtuig waargenomen dat onmiddellijk onder vuur werd genomen met de 40mm mitrailleurs en het 7,5cm kanon. Nauwelijks was dit vliegtuig verdwenen of er werd een op grote afstand een jager of kruiser verkend. Onmiddellijk spoedde de Van Nes op de vermeende vijand af en op ongeveer 14 kilometer afstand werd het vuur geopend. De torpedobootjager gaf 16 salvo`s af met de voorste 12cm kanonnen waarvan er enkele doel troffen. Op 4.000 meter afstand werd het vuren gestaakt. Het doel bleek geen vijand te zijn maar het wrak van de Van Ghent die de dag daarvoor op het rif was vastgelopen.

Om één uur die middag werd er wederom luchtalarm gegeven omdat er twee groepen Japanse bommenwerpers van elk tien toestellen werden waargenomen. De vijandige vliegtuigen vielen eerst de traag manoeuvrerende Sloet van der Beele aan en er werden vijf bommen boven het schip afgeworpen. Door hard stuurboord aan boord te geven konden vier van de bommen ontweken worden maar de vijfde was een voltreffer. De bom kwam ongelukkig terecht in de machinekamerschacht en kwam diep in het schip tot ontploffing. Binnen vijf minuten zonk het schip van de KPM rechtstandig naar de bodem van de Javazee, vijf reddingsboten met 203 overlevenden achter latend. Tijdens deze aanval vonden 249 personen de dood.

Nu concentreerden de Japanse bommenwerpers zich op de Van Nes. Twee uur lang werd de torpedobootjager met bommen bestookt maar steeds kon de snel manoeuvrerende en van koers wisselende jager aan een treffer ontkomen. Groot was de opluchting aan boord toen de vijandige toestellen verdwenen maar dit was van korte duur. Aan de horizon verschenen andere Japanse bommenwerpers en deze begonnen op hun beurt het Nederlandse schip te bombarderen. Om 15:20 uur liet commandant Lagaay het volgende bericht uitgaan: “aanval duurt voort, zijn licht beschadigd”. Dit was het laatste bericht van de Van Nes want tien minuten later werd zij getroffen door een bom op het achterschip en meteen daarna volgde een tweede treffer in de midscheeps. Er volgde een enorme explosie waarop het schip in tweeën brak en zonk. Van de 143 opvarenden verloren er 68 het leven.

Na de oorlog bleek uit Japanse documenten dat de vliegtuigen afkomstig waren van het Japanse vliegdekschip Ryujo. Bovendien hielden de Japanners de kruiser Chokai en de torpedobootjagers Shirakumo en Isonami achter de hand om de Nederlandse torpedobootjager uit te schakelen als dit door de vliegtuigen niet zou lukken.

Kanon ook bekend als Kanone (Du) en Gun (En).

Wordt vaak gebruikt om allerlei geschut aan te duiden. Eigenlijk slaat de term op vlakbaan geschut. Wordt gekenmerkt door een langere loop en grotere dracht.

Kruiser

Snelvarend oorlogsschip van 8000-15000 ton, geschikt voor diverse taken als verkenning, verkenningsafweer en konvooibescherming.

Torpedobootjager

(Engels=destroyer) Zeer lichtgebouwd, snel en wendbaar oorlogsschip, bestemd om door verrassingsaanvallen grote vijandelijke schepen met de torpedo tot zinken te brengen.

Charles’ study at the Royal Institute of the Navy went well and at 20 he was commissioned an officer of the Navy. World War II found him as a First Officer on Hr Ms Sumatra, which brought Princess Juliana and her daughters to Canada. Charles then became commanding officer on Hr Ms Van Nes, stationed in Soerabaja. He was the youngest commanding officer in the Royal Dutch Navy.

In February 1942 the Van Nes was directed to accompany KPM's Sloet van de Beele, a troop transport ship, from Billiton to Java. On the 17th they were well under way in the Gaspar Straights. Mid-morning a Japanese reconnaissance plane showed up, but soon left. Singapore had fallen into Japanese hands on February 15th after a swift campaign starting with a landing in northern Malaysia. The Japanese did this with less tanks, ships, personnel than the British, but with a clear superiority in the air.

They were now expanding their march southward into the Dutch East Indies. Early afternoon several Japanese bombers and dive-bombers arrived at the scene. The air attack lasted more than two hours. Helmsman Lataster praised the calm of the commanding officer who gave precise, clear orders, a long time avoiding major damage by skilful manoeuvring. The Dutch directed their guns to the Japanese with great tenacity, keeping the Japanese planes at a respectful distance. The Vickers anti-aircraft guns would, however, heat up, had to be cooled regularly, and had to be talked into working again with hammer blows.

The end came with a direct hit to the Van Nes at midships. The ship broke into two halves and began to sink. We know the last minutes of Charles through an evocative report of the radio officer J. Doorenbos. He described the last moments of the ship and her commanding officer in, as he says, telegram-style:

Getting outside I didn't see the ship's stem anymore. Much steam and smoke. I couldn't see if there was a fire. Also later when other survivors talked about a fire, I could not confirm that from my own observation. The fore part of the ship already was heavily heeling to port. I remember not to be sure whether to go to port or to starboard. Did first go to starboard. Heeling was so great that I could not jump overboard on that side. Somebody shouted: 'Leave ship!'. Walked or slid to port. Fore part of the ship still making speed (at the moment of the direct hit the ship was at full speed ahead of about 30 miles). Several people already had jumped into the water.

I didn't care to just jump into the water and tried to get the balsa wood raft, which was fixed vertically on portside of the bridge, overboard. It was pretty simple, being helped by the ship's heeling. At the moment that I got the raft over the railing somebody from the upper bridge jumped on, or better in the net of the raft. It was commanding officer Lagaaij, I asked whether he had hurt himself he said: "No." Together shoved the raft overboard. Ship still making some headway. Said to the commanding officer, pointing at the water: "Go ahead". He answered: "You first". I jumped overboard. When I surfaced from my dive, the fore part of the ship capsized and I found myself between the two pipes, which however did not hit me. Loud hissing. Stern not to be seen. Ship ended right after the back pipe. Much oil on the water, some centimetres thick. Was then really afraid for fire, because in a flash surrounded by oil.

Swam away. How I don't know. Reached a raft. Don't know if it was "my" raft. Did no longer see commanding officer. Was he, because he jumped after me, hit by steam and hot gas from the pipe?

The Van Nes went under on February 17, 1942.

Her Majesty Queen Wilhelmina conferred the Bronze Lion to Charles Lagaaij with the commendation:

As Commanding Officer of Our Destroyer "Van Nes" has demonstrated courage, high morale, vigour, perseverance, very good leadership qualities and skilful manoeuvring during the air attacks of Japanese bombers and dive-bombers on February 16 (note: should be 17) 1942 on his ship in the Java Sea, which attacks lasted more than two hours and with which his ship at the end received a series of direct hits during a combined attack of several groups of airplanes from diverse directions, which attack could not be avoided and from which his ship sank immediately and he lost his life.

The Bronze Lion is after the Military Williams Order, Netherlands' highest military order.

Uit: Bird’s eye, Rob Lagaay (C/BBAA), 2001